Friday, 25 July 2014

                                    എൻറെ കവിതകൾ

                                                  കവിത:2

                               ആശ്വാരൂഢൻ 



 ശാസ്ത്രമാണെന്റെ കയ്യിലെ വജ്രായുധ,മ്മതിൻ                                                      സർഗ ശക്തിയാൽ വെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നു വിശ്വ-                                                                          പ്രപഞ്ചത്തെ പോലും ഞാൻ


അതിൻറെ മൂർച്ചയേ,റ്റരിഞ്ഞു വീഴുന്നു                                           അന്തവിശ്വാസത്തിൻ പിണഞ്ഞ ഞരമ്പുകൾ!                                                       അതിൻറെ പ്രഹരമേ,റ്റുടഞ്ഞു പോകുന്നു                                                  അനാചാരത്തിൻ വാല്മീകങ്ങൽ.


ആയിര,മ്മുഷസ്സി,ന്നുജ്വല ശോഭയി-                                                                     ല്ലെരിഞ്ഞു നിലക്കു,മ്മത്തിന്റെ,യാഗ്നേയങ്ങളിൽ       എരിഞ്ഞമർ,ന്നൊടുങ്ങുന്നു പണ്ടത്തെ തത്വസംഹിതകൾ.

ലോകാമം തേരിനേ മുന്നോട്ടു നയിക്കുന്ന,                                               കാലമാ,മ്മശ്വത്തിൻ തേരാളിയാണു ഞാൻ !


എൻറെയീ വാൾ മുന രാകി രാകി                                നാളത്തെ,യങ്കത്തി,ന്നൊരുങ്ങുന്നു  ഞാൻ                                                        കാലത്തിൻ ചൈതന്യ,ത്തേരേറി  ഞാനിനി                                      പടവെട്ടി,പ്പടവെട്ടി മുന്നേറുമെന്നും                                       

കഴിയുകയില്ല,യെന്ന,ശ്വമേധം തടയുവാൻ                                                             ലോകമേ നിങ്ങളതു കണ്ടു കൊൾക! 

                                                                      -മേഘനാഥ്.എൻ

Wednesday, 21 May 2014

                               എൻറെ കവിതകൾ 

                                                കവിത:1 

                                    ഞാൻ ഇതിഹാസം 


അവനിയിലന്നു ഞാ,നാദ്യമായ് കണ്ചിമ്മി

അനന്ത വിഹായാസു നോക്കി ചിരിതൂകവേ

ചുറ്റും നിന്നവരെല്ലാ,മമ്പരന്നു.


പെട്ടന്നിടിവെട്ടി-ചുറ്റു,മ്മിരുൾ മൂടി,കാറ്റോ-

പേടിച്ചങ്ങിങ്ങോടി 

ഞെട്ടിവിറച്ചുപോയി പ്രകൃതി പോലു,മ്മന്നു-

ഞെട്ടറ്റു വീണുപോ,യരുണന,ങ്ങാഴിമേൽ 

ആ ചെങ്കനൽ പോലും കേട്ടടങ്ങിപ്പോയി


എൻറെ ദന്തങ്ങളുരക്കവേ ചിന്നിച്ചിതറി,യോ-

രഗ്നി സ്ഫുലിംഗങ്ങൾ ക്കൊണ്ടു,ഞാ-

നാദിത്യ ദീപത്തെ കൊളുത്തി വീണ്ടും


മുന്നേറും ഞാനെൻറെ സർഗ്ഗരധമേറി 

പിന്മാറു,മ്മറ്റെല്ലാമെന്റെ  മുന്നിൽ 

നാട്ടുച്ചക്കുപോലും ഞാൻ കൈഞ്ഞൊടിച്ചാൽ

പേടി,ച്ചാദിത്യനങ്ങോടി മറയും-രാത്രിയണയും

വർഷിക്കു,മ്മാരിയാ കാർമുകിലുകൾ 

എനിക്കു കുളിക്കാൻ നേരമാകിൽ

ദൈവമെൻ ചാരത്തുനിൽക്കുമെന്നു,മെൻ 

ദാസ്യവേല,ക്കോച്ചാനിച്ച്!

അത്രക്കതീമാനുഷനാണു ഞാൻ,

ലോകമേ നിങ്ങള,തറിഞ്ഞുകൊൾക !!


                                                                        മേഘനാഥ് നമ്പ്യാർ